πορτραίτο ενος σημαντικού αρχιτέκτονα και πολεοδόμου.
Ο Τάκης Ζενέτος ήταν αρχιτέκτονας και πολεοδόμος με ευρεία κατάρτιση, ερευνητής, κοινωνικά προσανατολισμένος, ενώ αντλούσε από πλήθος επιστημών τις οποίες παρακολουθούσε και επισταμένα μελετούσε, με πλούσια την επιστημονική και κοινωνικοπολιτική του ενημερότητα. Δικές του μελέτες αρχιτεκτονικές και πολεοδομικές ήταν πολλές, μερικές και για κτίρια που δεν κατασκευάστηκαν τελικά. Τρία από τα πιο γνωστά έργα του είναι : 1) Το εργοστάσιο του Φιξ στην Λεωφόρο Συγγρού στην Αθήνα (1957), 2) Το σχολείο του μέλλοντος στο Μπραχάμι (1969 – γυμνάσιο για 1500 μαθητές, Πριάμου Καλλιθέας Παπάγου Θρασυβούλου, Άγιος Δημήτριος) και 3) Το θέατρο στον Λυκαβηττό (1964).
Οι απόψεις του Τάκη Ζενέτου διακρίνονταν για την πρωτοτυπία τους, εδράζονταν στέρεα στις επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις και προοπτικές, συγκρούονταν με τα καθιερωμένα προ παντός συμφέροντα, εμπνέονταν από την πιο προχωρημένη κοινωνικοπολιτική σκέψη. Προβάδισμα έδινε στο ζήτημα της κατοικίας «μια και αποτελεί το 75% του δομημένου περιβάλλοντος», όπως σημείωνε, είχε δε την γνώμη ότι «η κατοικία πρέπει να είναι το πολυτελέστερο προϊόν της κοινωνίας» (αντιπαραθέτοντάς την με τις Τράπεζες) αντιλαμβανόμενος αυτήν ως αγαθό χρήσης φυσικά, αντί ως καταναλωτικό προϊόν. Θεωρούσε το φτηνό σπίτι παραλογισμό «με τις καταστροφικώτερες δυνατές συνέπειες για τον άνθρωπο» και πρόσθετε: «Η άχρηστη μαρμάρινη Τράπεζα π.χ. δεν αποτρέπει ούτε τον πληθωρισμό ούτε την ανεργία. Η κατασκευαστική βιομηχανία πρέπει να ασχοληθεί κυρίως με τις κατοικίες, με την διατήρηση και βελτίωση όσων υπάρχουν (στα πλαίσια ενός σχεδίου αποκέντρωσης) και την κατασκευή νέων με ιδιαίτερες απαιτήσεις».
Ο Ζενέτος προφήτεψε από πολύ νωρίς ότι μόνον η τεχνολογική εξέλιξη και οι σημερινές Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ) μπορούσαν να σώσουν τα αστικά κέντρα, τα οποία ήδη έμπαιναν σε τροχιά κορεσμού, λόγω των διαρκώς αυξανόμενων αναγκών για μετακίνηση και δημιουργία νέων κτιριακών υποδομών που δημιουργούσε η ανάπτυξη του τριτογενούς τομέα.
