ένα ντοκυμαντέρ για μια γνωστή-άγνωστη νόσο που κανείς ακόμη δεν εξήγησε.
Η σχιζοφρένεια είναι μια ψυχική διαταραχή η οποία καθιστά δύσκολο τόσο το διαχωρισμό μεταξύ πραγματικών και μη πραγματικών γεγονότων και εμπειριών, όσο και τη λογική σκέψη, τη φυσιολογική συναισθηματική ανταπόκριση και τη φυσιολογική συμπεριφορά σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Πρόκειται για μια περίπλοκη νόσο. Οι ειδικοί στον τομέα αυτό δεν έχουν ακόμη καταφέρει να εντοπίσουν την ακριβή αιτία της. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο εγκέφαλος αδυνατεί να επεξεργαστεί πληροφορίες σωστά.
Γενετικοί παράγοντες φαίνεται να διαδραματίζουν κάποιο ρόλο. Άνθρωποι που έχουν στο οικογενειακό τους περιβάλλον ασθενείς με σχιζοφρένεια φαίνεται ότι μπορεί να έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν τη νόσο. Κάποιοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι υπάρχουν γεγονότα στο περιβάλλον ενός ατόμου που μπορούν να την πυροδοτήσουν. Για παράδειγμα, προβλήματα (λοιμώξεις) κατά την ανάπτυξή τους σαν έμβρυα ή κατά τη γέννηση, πιθανόν να αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου στην ενήλικο ζωή. Ψυχολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες μπορούν επίσης να επηρεάζουν την ανάπτυξη της νόσου. Παρόλα αυτά, το επίπεδο κοινωνικής και οικογενειακής υποστήριξης φαίνεται να επηρεάζει την πορεία της νόσου και μπορεί να προστατεύει από τις υποτροπές της.
Η σχιζοφρένεια συνήθως ξεκινά πριν την ηλικία των 45 ετών (κυρίως 15-35 ετών) και τα συμπτώματα διαρκούν περίπου για 6 μήνες ή και περισσότερο. Υπολογίζεται ότι επηρεάζει περίπου το 1% του πληθυσμού παγκόσμια. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας την κατατάσσει μέσα στις 10 νόσους με τη σοβαρότερη επιβάρυνση σε δείκτες καθημερινής, κοινωνικής και επαγγελματικής λειτουργικότητας στις ανεπτυγμένες χώρες. Εμφανίζεται περίπου το ίδιο συχνά σε άνδρες και γυναίκες, αλλά στις γυναίκες φαίνεται ότι ξεκινά κατά μέσο όρο 3-5 χρόνια αργότερα. Για το λόγο αυτό οι άνδρες τείνουν να αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ήμισυ των ασθενών, με μεγάλους αριθμούς νέων ενηλίκων. Αν και η νόσος συνήθως εμφανίζεται στη νεαρή ενήλικο ζωή, υπάρχουν περιπτώσεις που η διαταραχή εμφανίζεται αργότερα (πάνω από τα 45 έτη).
Ο ετήσιος αριθμός νέων περιπτώσεων ανά 1000 άτομα πληθυσμού, υπολογίζεται από μεγάλη έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) στο 0,67. Στη χώρα μας, ο υπολογιζόμενος αριθμός ασθενών ηλικίας 15-65 ετών ανέρχεται στις 100.000. Από τους ασθενείς αυτούς εκτιμάται ότι 10% έχουν ανάγκη ειδικών προγραμμάτων ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης.
TITULOVEJAMAIAS
