και τι Μπεγίρι;.
Το Χαλικούτι είναι ένα από τα πρώτα συνεργατικά και αυτοδιαχειριζόμενα καφενεία της Κρήτης. Σε καιρούς χαλεπούς όπου η αξιοπρέπεια και η δημιουργικότητα αμφισβητούνται καθημερινά, οι εμπενευστές του αποφάσισαν να προτάξουν έναν άλλο τρόπο οργάνωσης της εργασίας συλλογικό, με σχέσεις σεβασμού, συντροφικότητας και αλληλεγγύης ανάμεσά τους. Στο Χαλικούτι δεν συναντούμε ιδιοκτήτη ή μέτοχο, αφεντικό ή υπάλληλο παρά μόνο ισότιμα και συνυπεύθυνα μέλη μιας κολεκτίβας εργασίας.
Το Χαλικούτι είναι o δημόσιος χώρος του αστικού συνεταιρισμού «το Κιβώτιο ΣΥΝ.ΠΕ» στόχος του οποίου είναι η προώθηση κάθε μορφής αλληλέγγυας και εναλλακτικής οικονομίας, η ενίσχυση και διάδοση παρόμοιων εγχειρημάτων και η διαμόρφωση μιας νέας κουλτούρας σε σχέση με την οργάνωση στους χώρους εργασίας και παραγωγής. Για την ίδρυση του συνεταιρισμού εμπνεύστηκαν από πρωτοβουλίες ανθρώπων και κοινοτήτων που σε συνθήκες κρίσης αντί να βυθιστούν στην εξαθλίωση και στην εξατομίκευση επέλεξαν το δρόμο της συλλογικής απάντησης στο πρόβλημα της καθημερινής επιβίωσης.
Την προσπάθεια αυτή επεκτείνει και το αυτοδιαχειριζόμενο μανάβικο-μπακάλικο «Μπεγίρι» ακριβώς απέναντι από το χώρο του καφενείου. Το Μπεγίρι εμψυχώνεται από μέλη του συνεταιρισμού και της αγροτικής τους κολεκτίβας. Η οριζόντια συνέλευση του Κιβωτίου διευρύνεται συμπληρώνοντας τους κρίκους μιας αλληλέγγυας αλυσίδας αυτοδιαχείρισης στο Ρέθυμνο.
Τέλος, να προσθέσουμε οτι το Χαλικούτι εμπνεύστηκε το όνομά του από ένα ξεχασμένο κεφάλαιο της πλούσιας τοπικής ιστορίας της Κρήτης. Οι Αφρικανοί «Χαλικούτες» ήταν φτωχοί μεροκαματιάρηδες, εργάτες κυρίως στο λιμάνι, αχθοφόροι, ιχθυοπώλες, βοηθοί στα σφαγεία και αλλού. Η πρώτη τους άφιξη στην Κρήτη τοποθετείται στα μέσα του 17ου αιώνα-εποχή που τα σκλαβοπάζαρα γνωρίζουν άνθηση. Μαύροι σκλάβοι «εισάγονται» από την κεντρική Αφρική μέσω Καΐρου και λευκοί σκλάβοι από το Βορρά. Η μεγαλόνησος γίνεται σημείο πώλησης σκλάβων -στα Χανιά, επί της οδού Νοέλ, στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο, στο μεϊντάνι, δηλαδή την κεντρική αγορά Έζησαν στο νησί για τρεις αιώνες και εξαφανίστηκαν, χωρίς να γνωρίζουμε πού βρίσκονται σήμερα και αν θυμούνται κάτι από τους προγόνους τους που έζησαν στην Κρήτη.
Ιστοσελίδα: http://toxalikouti.org/
